کردارهای قلب - ترجمه اعمال القلوب

فرق خشنودی با بیم و امید

خشنودی هرگاه در دل جای بگیرد، نشان از درستی دانش و اطلاع دارد. خشنودی و دوست داشتن مانند بیم و امید نیست، از جمله تفاوت‌های آن‌ها این است که بهشتیان در بهشت بیم ندارند و امیدهایی مانند امیدهای دنیا ندارند، اما خشنودی همچنان با آن‌ها هست. آن‌ها وقتی به بهشت می‏روند بیم و ترس از آن‌ها جدا می‏شود. ﴿فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ﴾: «نه ترسی دارند و نه نگران و اندوهناک می‏شوند». آن‌ها در دنیا ترس دارند، اما به محض اینکه پای در بهشت نهادند، از بین می‏رود، در حالی که خرسندی چه در بیرون از بهشت و چه در درون آن از بین نمی‏رود، در هر وضعیتی با آن‌ها هست.

این یکی از تفاوت‌های خشنودی با بیم و امید است: بیم و امید دنیایی در میان بهشتیان نیست، حالت‌هایی از بنده جدا می‏شوند، اما خشنودی ادامه دارد، نه در دنیا و نه در برزخ و نه در آخرت و نه حتی در بهشت از بنده زایل نمی‏شود. انسان‌ها چون به بهشت می‏رسند ترس‌شان فرو می‏ریزد، به پایان می‏رسد، زیرا هر آن چه باعث ترس آن‌ها می‏شد با ورودشان به بهشت از آن در امان می‏مانند، و آن چه امیدش را داشتند به دست آورده‏اند. در حالی که خشنودی همچنان با آن‌ها خواهد بود، هر چند در بهشت باشند، با رضایت‏مندی زندگانی پسندیده‏یی دارند، از خدا خشنودند و به پاداشش و آن چه در دارالسلام به آن‌ها داده، نیز خرسندند.