شکر سبب افزایش نعمت‌ها
نعمت‌های الهی با شکرگزاری بنده فزونی مییابد و از زوال به دور میماند. دلیل آن فرمودهی خداست: ﴿لَئِن شَكَرۡتُمۡ لَأَزِيدَنَّكُمۡ﴾[إبراهيم: ٧] «اگر شاکر باشید افزونی به شما عطا خواهیم کرد»، ﴿وَلَا تَتَمَنَّوۡاْ مَا فَضَّلَ ٱللَّهُ بِهِۦ بَعۡضَكُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۚ لِّلرِّجَالِ نَصِيبٞ مِّمَّا ٱكۡتَسَبُواْۖ وَلِلنِّسَآءِ نَصِيبٞ مِّمَّا ٱكۡتَسَبۡنَۚ وَسَۡٔلُواْ ٱللَّهَ مِن فَضۡلِهِۦٓ﴾[النساء: ۳۲] «آرزومند برتری‌ها نباشید که خدا به بعضی از شما بر بعضی دیگر داده است. برای مردان بهرهای است از آنچه به دست آوردهاند و برای زنان نصیبی، و از فضل خدا مسألت کنید».
تشکر از مردم با شکرگزاری خداوند تعارضی ندارد، زیرا خداوند خود به تشکر از مردم سفارش کرده است و او ما را به این کار آگاه ساخته است و راهنمایی کرده که اگر کسی در حق ما کار نیکی انجام داد، آن را جبران کنیم و در پیشاپیش همه پدر و مادراند که در مورد آن‌ها فرمود: ﴿أَنِ ٱشۡكُرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيۡكَ إِلَيَّ ٱلۡمَصِيرُ﴾[لقمان: ۱۴] «سفارش کردیم که باید سپاسگزار من و پدر و مادرت باشی که بازگشت به سوی من است» پیامبر ج نیز تأکید فرمودند: «لایشكر الله من لایشكر الناسَ»:«هرکس از مردم سپاسگزاری نکند از خداوند نیز سپاسگزاری نمیکند». [۲۳۲]
پس شکرگزاری از مردم به اصل شکرگزاری از پروردگار خدشه‌یی وارد نمیکند و از جایگاه و وجوب آن نمیکاهد، بلکه اشکال در این است که برخی از مردم از بندههای خدا تشکر میکنند، اما از خالق آن‌ها شکرگزاری نمیکنند و این مصیبت است.
[۲۳۲] درجه ی حدیث نیک است: به روایت احمد در مسند(۱٧٩۸۱)، لفظ از اوست، و ألبانی در صحیح الجامع (۳۰۱۴) آن را نیک دانسته است.