مراتب و انواع ورع
گروهی از علما سه مرتبه را برای ورع معرفی کردهاند:
۱- واجب، که عبارت است ازپرهیز از محرمات که بر همهی مردم واجب است.
۲- ورع اختیاری، یعنی پرهیز از شبههها که شمار اندکی از مردم به آن پایبندند.
۳- دوری از بسیاری از مباحات و بسنده کردن به کمترین ضرورتها، این درجهی پیامبران، صدیقین، شهدا و صالحین است.
این گونه ورع یعنی از پرهیز از آن چه خدا را و یاد آخرت را از انسان دور کند، جایز است امامشروط به اینکه عملش موافق و همگام با سنت باشد، مثلاً پرهیز از ازدواج و غذا خوردن و این قبیل امور نباشد.
درجهی نهایی ورع که بالاترین حد آن است پرهیز از تمام آن چه برای خدا نیست، میباشد، در نتیجه اگر انسان از هر کار مباح نیت نیکویی داشته باشد، مثلاً به قصد تقویت برای عبادت، غذا بخورد، به قصد بیدار ماندن برای عبادت شبانه بخوابد، به نیت تأمین هزینهی همسر و دارای فرزند شدن و عفت نفس و افزایش تعداد انسانهای ایماندار، ازدواج کند... با نیت درست همهی کارهای مباح- مانند آن چه ذکر شد- برای انسان تبدیل به طاعت و عبادت میشود. در این حال پناه بردن به ورع روا نیست، بلکه ورع و پرهیز باید از چیزی باشد که منجر به حرام شود، یا دل را ازیاد خدا و سرای آخرت باز دارد.