شکیبایی (صبر) در لغت
«صبر» در لغت به معنای نگه داشتن و باز داشتن است، خداوند فرمود: ﴿وَٱصۡبِرۡ نَفۡسَكَ مَعَ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ رَبَّهُم بِٱلۡغَدَوٰةِ وَٱلۡعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجۡهَهُۥ﴾[الکهف: ٢٨] «با کسانی که صبح و شام پروردگارشان را میخوانند وخشنودی او را میخواهند، خویشتن نگهدار». یعنی خود را با آن‌ها کنترل کن. صبر (شکیبایی) همچنین به معنای خویشتنداری و خودداری از بیتابی، کنترل زبان از گله کردن، بازداشتن دست از زدن صورت خود و پاره کردن لباس و... است میگویند «صبر یصبر صبراً و صبر نفسه» یعنی شکیبایی پیشه کرد.