کردارهای قلب - ترجمه اعمال القلوب

نتایج امیدواری

امیدواری نتایج زیادی دارد از جمله:

۱- راه تلاش عملی را هموار می‏سازد.

۲- امیدواری مواظبت بر طاعت را سبب می‏شود، با توجه به دگرگونی اوضاع و احوال.

۳- بنده را به لذت بردن و مداومت در روی آوردن به خدا و بهره‏مندی از راز و نیاز با او و مهربانی در درخواست از او و اصرار بر آن می‏آگاهاند .

۴- اظهار بندگی از سوی انسان و نیاز به پروردگار، و اینکه هیچ وقت از فضل و احسانش بی‏نیاز نتوان بود.

۵- خداوند دوست دارد بندگانش از او بخواهند، به او امیدوار باشند و بر خواهش و امیدواری اصرار بورزند، زیرا او بخشنده‏ی بخشنده‏ است. بخشنده‏ترین کسی که از او درخواست شده و دارای گسترده‏ترین دهش است، دوست داشتنی‏ترین چیز برای بخشنده‏ی بزرگوار این است که مردم از او درخواست کنند تا او ببخشاید.

هرکس از خدا چیزی نخواهد خداوند بر او خشم می‏گیرد. [۱۳۰]انسان خواستار معمولاً امیدوار است که چیزی به او داده شود، پس هرکس به خدا امیدوار نباشد بر او خشم می‏گیرد، و از این لحاظ از جمله بهره‏های امیدواری رهایی از خشم پروردگار است.

۶- امیدواری ندایی است که بنده را درراه رسیدن به خدا فرا می‏خواند، مسیر را خوشایند می‏سازد و به رفتن او انگیزه می‏دهد. او را به هوشیاری وا می‌دارد، دو چندانی پاداش و ثواب چند برابر،رحمت خدا و بهشت و ... انگیزه‏های آن است. به همین خاطر اگر امیدواری نبود کسی پای در این مسیر نمی‏نهاد. دل را عشق می‏شوراند، خوف می‏ترساند، و امیدواری آن را فرا می‏خواند.

٧- امیدواری انسان را به درگاه محبت الله می‏اندازد و او را به کانال آن وارد می‌کند، هر چند امیدش افزون یابد و خواست‌هاش فراهم شود، عشقش به پروردگار و سپاسگزاری و خرسندی‏اش از او افزونتر می‏شود. این خود از لوازم و پایه‏های بندگی است.

۸- امیدواری بنده را به جایگاه سپاسگزاری می‏رساند، زیرا او را برای رسیدن به جایگاه شکرگزاری از نعمت‌ها سوق می‏دهد و شکرگزاری جانمایه عبودیت است.

٩- امیدواری باعث شناخت بیشتر به نام‌ها و صفت‌های خدا است. انسان هر چه در توحید نام‌ها و صفت‌های او بیشتر تعمق می‌کند، بیشتر با پروردگارصاحب عزت و شکوه آشنا می‏شود، زیرا شخص امیدوار به نام کریم تعلق خاطر دارد، به نام رحیم، تواب، غفور و...

انسان چه بسا گناهانی دارد که از خدا می‌خواهد قلم بخشش بر آن بکشد، کارهای نیکویی دارد می‌خواهد قبول بیفتد، خواستار زیادتی در کارهای نیک و افزونی پاداش است.

انسان امیدوار دلبسته‏ی نام‌ها و صفت‌های الهی است. پیوند استواری میان امید به عنوان کاری قلبی و میان نام‌ها و صفت‌های خدا وجود دارد، او آشنایی گسترده‏یی با نشانه‏ها و معانی نام‌های پروردگار دارد.

این نکاتی است که باید چشم‌ها و دل‌هایمان آن را دریابند، اموری است از اعماق عبودیت، اموری است که دل‌ها را نرم می‏کند، از سخنان خدا و سنت پیامبر ج گرفته شده است.

[۱۳۰] به روایتی اشاره دارد که ترمذی (۳۳٧۳) بخش دعوات، ابن ماجه (۳۸۲٧) بخش دعا، و احمد در مسند (٩۴۰۸) آورده‏اند. شیخ آلبانی در صحیح الجامع (۲۴۱۸) آن را صحیح دانسته است.