امیدواری از عوامل پایداری و استواری
برای کسی که میخواهد به خدا برسد و کسی که خدا را میپرستد، امیدواری ضروری است، به گونهیی که اگر لحظهیی از او جدا شود، تلف میشود یا به خطر میافتد، زیرا انسان مسلمان در میدانی میچرخد بین گناه که امید پوزش دارد و عیب که امید اصلاح آن را دارد، و کاری نیک که امیدوار است پذیرفته شود، و پایداری و هدایتی که امید رسیدن به آن و ثبات یافتنش را دارد، و بالاخره نزدیکی به حق که امید دارد به آن مقام دست یابد.
به همین سبب امیدواری یکی از بزرگترین وسیلههایی است که انسان را در راه رسیدن به پروردگار و استواری بر دین یاری میدهد، به ویژه در چنین دورانی، یعنی دورهی آشوبها و مصیبتها و شبههها. پس ناگزیر باید از عوامل ثبات برخوردار بود و از مهمترین عوامل امیدواری است. البته باید فهم درستی از امیدواری داشته باشیم تا بتوانیم از شمار دارندگان آن باشیم، چرا که اگر به درستی آن را درک نکنیم از شمار صاحبان آرزوها خواهیم بود نه امیدواری.
امیدواری در مقابل یأس است. یأس یعنی ناامیدی، یادآوری از دست دادن رحمت خدا و منصرف شدن قلب از طلب بخشش، که این البته گناه است. حضرت یعقوب÷به پسرانش گفت:﴿وَلَا تَاْيَۡٔسُواْ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ لَا يَاْيَۡٔسُ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ﴾[یوسف: ٨٧] «از رحمت خدا ناامید نشوید، زیرا جز کافران کسی از رحمت خدا ناامید نمیشود».