امام مالک/
ابوعبدالله مالک بن انس بن مالک بن ابی‌عامر بن عمرو بن حرث بن عثمان بن جثیل بن سعد بن ذی اصبح اصبحی، نیز از ائمه حدیث و امام دارالهجره نبوی بوده است. اصل او از امراء قحطانی یمنی است. وی مؤسس مذهب مالکیه می‌باشد و از نافع، مقبری، زهری و ابن دینار روایت کرده است.
ابن مبارک، قطان و ابن مهدی از او روایت کرده‌اند. امام شافعی درباره او گفته است: «إذا ذکر العلماء فمالك النجم» [۳۰]و باز گوید: اگر مالک و ابن عیینه نمی‌بودند علم از حجاز می‌رفت [۳۱].
وی/در سال ۹۳ در مدینه متولد شد، و بعضی گفته‌اند: در سال ۹۰ و ابن خلکان گوید: در سال ۹۵ متولد شده و در سال ۱۷۹ هجری زندگی را بدرود گفت. کتاب «الـموطأ» از تألیفات مهم او است و آن اصل کتب صحیحه است. ابوبکر ابن عربی گوید: الموطأ اصل اول است و کتاب بخاری [۳۲]اصل دوم است. در این باب ابن اثیر به جای کتاب ابن ماجه [۳۳]آن را ششم ستّه صحیحه می‌داند و محمد عبدالباقی زرقانی شرحی بر آن کتاب نوشته است.
در حال حاضر پیروان مالک بن انس، مردم شمال آفریقا، لیبی و تونس و الجزایر و مغرب اقصی هستند [۳۴].
[۳۰] هرگاه از دانشمندان یاد شود، مالک ستاره است. [۳۱] مقصود اینست: اگرمالک و ابن عیینه در حجاز ظهور نمی‌کردند علم بدانجا راه نمی‌یافت. [۳۲] صحیح بخاری مهمترین کتاب از کتاب‌های ششگانه حدیث (صحاح ستّه) است که امام محمدبن اسماعیل بن ابراهیم بن مغیره بن بردزبه جعفی بخاری آن را جمع‌آوری کرده است. [۳۳] محمد بن یزیدبن ماجه الربعی از کبار محدثین و صاحب کتاب ششم از صحاح ستّه است که به نام سنن ابن ماجه معروف است. [۳۴] اصحاب صحاح ستّه، ۲۴-۲۵.