اوصاف و آداب مفتی
مفتی باید علاوه بر شروط سابقه، با مروت، فقیه النفس، سلیم الذهن، رصین [۶۲۲]الفکر و نیکو تصرف و استنباط باشد.
مفتی می‌تواند، بنده یا آزاد، مرد یا زن، کور یا بینا، کاتب یا امّی و ناطق یا لال باشد و هرگاه که بتواند بنویسد، با اشاره، موضوع مفهوم گردد.
شیخ ابوعمر بن صلاح/گفته است: سزاوار که مفتی مانند راوی باشد و در فتوای او قرابت و عداوت و جلب نفع و دفع ضرر، تأثیر نکند، زیرا او در حکم کسی است که درباره چیزی از شرع خبر می‌دهد که به کسی اختصاص ندارد. و به فتوای او مرتبط نیست الزامی و التزامی، به خلاف حکم قاضی.
و صاحب «حاوی» گفته است: هر گاه مفتی در فتوای خود با شخص معینی دشمنی پیش گیرد و با او معانده کند، فتوای او در شأن آنکس مردود است، همچنان که شهادت او در حق دشمن مردود است.
[۶۲۲] رصین: استوار - محکم.