سَرِ اصحاب نعمان (ابوحنیفه)، سیف الحقّ
سنایی، در قصیده‌یی بلند در مجلس وعظ سیف الحقّ که تفسیر سوره «الضحی» است سخن را چنین می‌آراید:
ای زبان خود، ثنایی گوی ما را در عرب
تا زبان ما، ترا اندر عجم گوید ثنا
آفتاب‌عقل‌و‌جان، اقضی‌القضاه دین،که‌هست
چون‌قضای آسمان اندر زمین، فرمانروا
آن سَرِ اصحاب نعمان،کز پیکسب شرف
هر زمانی قبله
[۳۷۵]بر پایش دهد قِبله دُعا
با بقای عدل او نشگفت، اگر در زیر چرخ
شخص حیوان، همچون نوع و جنس، نپذیرد فنا
[۳۷۶]
[۳۷۵] قُبله: بوسه [۳۷۶] دیوان حکیم سنایی غزنوی، ۳۶.