مطلع قصیده
کرد
[۳۷۷]رفت‌از مردمان،اندر جهان، اقوال ماند
همعنان‌شوخ‌چشمی،درجهان،آمال‌ماند
رفت‌سید
[۳۷۸]،ازجهان‌وچند مشکل، کرد حلّ
بوحنیفه‌رفت و زو، در گرد عالم، قال‌ماند
نیست‌گویی‌درجهان،جز‌فیلی‌از‌اصحاب‌فیل
شدن‌جاشی،وز فسونش‌چند‌گون،اشکال‌ماند
هرگهی‌بانگی‌برآید،گردشهر از مردمان
آه‌و‌درداودریغاخواجه‌رفت‌ومال‌ماند
[۳۷۹]
[۳۷۷] کرد = کردار و عمل نیک است. [۳۷۸] منظور سید العالمین حضرت رسول ج است. [۳۷۹] دیوان سنایی غزنوی، ۱۴۶-۱۴۷.