شاگردان شافعی
امام شافعی در مکه، عراق و مصر به تدریس و تعلیم پرداخت و در نهایت اخلاص و ایمان آنچه را که از کتاب و سنت و اجماع می‌دانست بدون هیچ مضایقه‌ای به شاگردان خود می‌آموخت.
شافعی از یک طرف با تلمذ در خدمت امام مالک، و فقهای مکه و مدینه کاملاً به ارزش سنت نبوی و حدیث مصطفوی پی برد و از طرف دیگر با برخورداری از جلسات تدریس محمد بن حسن شاگرد ابوحنیفه و دیگر فقهای حنفی به نقش ارزنده رأی و تعقل در اجتهاد آگاه شد.
شاگردانی که از محضر امام شافعی استفاده و تعلم نموده‌اند عبارتند از:
۱- در مدت نه سال در مکه با تحقیق و فحص و بررسی درباره کتاب و سنت و اجتهاد به آنچنان مرحله‌ای از علم و تفقه دست یافت که توانست به ابوبکر الحمیدی، موسی بن ابی‌الجارود، ابراهیم بن محمد بن عباس و ابوبکر بن ادریس فقه بیاموزد و آنان را با نظریات خود آشنا سازد.
۲- در بغداد: حسن صباح زعفرانی، حسین بن علی کرابیسی، ابوثور کلبی و احمد بن محمد اشعری بصر، از او دانش آموختند.
۳- در مصر: حرمله به یحیی، محمد بن عبدالحکم، یوسف بن یحیی البویطی، اسماعیل بن یحیی‌المزنی و ربیع بن سلیمان جیزی از محضر پرفیض و برکت علمی وی، بهره‌مند شده‌اند.
۴- احمد بن حنبل یکی از بهترین شاگردان او است که همواره از استادش به نیکی یاد کرده و از فضل و علم وی توشه‌ها اندوخته است.