از ولادت تا وفات امام احمد بن حنبل
«و در روز جمعه از أیام اواسط ربیع الأول سنة إحدی وأربعین ومأتین، (سال ۲۴۱ ﻫ) ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل الشیبانی المروزی/که یکی از ائمه اربعه اهل سنت و جماعت است به عالم آخرت پیوست، در تصحیح المصابیح سمت تصریح یافته که ولادت امام احمد بن حنبل در بغداد في سنة أربع وستین ومائه (سال ۱۶۴ هـ) اتفاق افتاد و او هم در آن بلده نشو و نما یافته، از شیوخ دارالسلام، استماع حدیث نمود و از آنجا به کوفه و بصره و مکه و مدینه و یمن و شام شتافت و از علماء آن بلاد، حدیث شنوده، باز به بغداد مراجعت فرمود. و در تاریخ امام یافعی مسطور است که احمد حنبل از خواص اصحاب امام شافعی بود و به قول بعضی از مورخین هزار هزار حدیث یاد داشت و زمرۀ از کبار [۶۵۳]محدثین مانند محمد بن اسمعیل البخاری و مسلم بن الحجاج النیشابوری، از وی نقل حدیث نموده‌اند و عظم [۶۵۴]شأن احمد در میان بغدادیان بمثابۀ بود که به حسب حزر [۶۵۵]ششصد هزار سال از رجال و شصت هزار نفر از نسوان، مشایعه جنازۀ او کردند، مدت حیاتش ۷۸ سال بود و مدفنش باب حرب است» [۶۵۶].
[۶۵۳] کبار جمع مکسر کبیر به معنی بزرگان است. [۶۵۴] عظم: عظمت [۶۵۵] حزر: اندازه گرفتن به حدس و تخمین، دیدن زدن. [۶۵۶] تاریخ حبیب السیر، جلد ۲، ۲۷۰.