سید یحیی امام زیدیه و ابوحنیفه
«در سنة ثمانٍ وتسعین (و)مأتین (۲۹۸) سید یحیی ولد حسین بن قاسم بن ابراهیم طباطبا، از عالم فنا به عالم بقا انتقال کرد و آن جناب هادی لقب داشت و در عمل و زهد و درجه، کمال یافته امام و مقتدای زیدیّه شد ... [۶۴۸]و آن جناب را در فقه کتابیست «احکام» نام و اکثر احکام آن نسخه، موافق است به مذهب ابوحنیفه» [۶۴۹].
[۶۴۸] زیدیّه: گروهی از شیعه می‌باشند که به امامت زیدبن علی‌بن حسین بن علی‌بن ابیطالب، بعد از وفات امام زین‌العابدین معتقدند و امامت مفضول را با وجود افضل جایز می‌شمرند و لذا با وجود افضلیت علی‌بن ابیطالب از نظر آنان، به خلافت شیخین (ابوبکر و عُمر) معتقد بودند و می‌گفتند امامت به نصّ نیست بلکه هر فرد هاشمی وارع و زاهد و عالم که بر ضد امراء و سلاطین شورش کند می‌تواند امام باشد زید شاگرد و اصل بن عطا مؤسّس معتزله بود و بر هشام‌بن عبدالملک اموی خروج کرد و در سال ۱۲۱ ﻫ. مقتول و مصلوب شد و پس از پسرش یحیی با خلیفه به مخالفت برخاست. [۶۴۹] تاریخ حبیب السیر، جلد ۲، ۲۸۹-۲۹۰.