فقهاء تابعین و آیندگان بعد از آنها که مورد فتوا بودند
در مکه: عطا بن ابی‌رباح، طاوس بن کیسان فارسی، عمر بن دینار و عکرمه، که از اصحاب ابن عباس بودند و همین عده از حضرت علی بن ابی‌طالبس و حضرت ام‌المؤمنین عایشهلو جابر بن عبدالله انصاری اخذ فقه و حدیث و روایت کرده‌اند و سپس ابو زبیر مکی و عبدالله بن خالد و عبدالله بن طاووس و غیره بوده‌اند. سپس مسلم بن خالد زنجی و سعد بن سالم قداح و بعد محمد بن ادریس شافعی بوده‌اند.
در مدینه: سعید بن مسیب مخزون، عروه بن زبیر عوام، سپس ابان بن عثمان بن عفان، عبدالله و سالم [۱۹]پسران عمر بن خطاب و غیره بوده‌اند.
در بصره: حسن بن حسن که پانصد نفر از صحابه را درک کرده است و بعضی از فقهاء، فتاوی او را در هفت اسفار [۲۰]قطور جمع کرده‌اند و جابر بن زید و محمد بن سیرین و غیره بوده‌اند.
از فقهاء کوفه: نجد بن حزم و عده‌ای از تابعین مانند ابراهیم نخعی، عامر شعبی، سعید بن جبیر، سپس حماد بن ابی‌سلیمان، سفیان بن سعید ثوری، ابوحنیفه نعمان بن ثابت و غیره بوده‌اند ... .
از اهل مصر: یزید بن حبیب، بکیر بن عبدالله بن الاشجع، و عمر بن الحارث بوده‌اند.
از قیروان: سحنون بن سعید و از اندلس [۲۱]یحیی بن یحیی و عبدالملک بن حبیب و غیره بوده‌اند. این خلاصه آنچه بود که ابن حزم گفته است...» [۲۲].
[۱۹] در پاورقی صفحه ۱۷ کتاب اصحاب صحاح ستّه آمده است و پسر عبدالله بن عمر بوده است. [۲۰] اسفار جمع سفر به کسر سین به معنی کتاب است. [۲۱] اسپانیا. [۲۲] اصحاب صحاح ستّه، ۱۶-۱۷.