شافعی و گرانان بد خلق
همنشینی با صالحان و نیکوکاران آنچنان جاذبۀ معنوی و امواج مغناطیسی معرفتی در بردارد که خداوند متعال دستور می‌دهد:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَكُونُواْ مَعَ ٱلصَّٰدِقِينَ ١١٩﴾[التوبة: ۱۱۹].
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید از خدا بترسید و با صادقان باشید».
در این آیه، مؤمنان به ترس از شکوه و عظمت خداوند و مصاحبت و همفکری و همیاری با صادقان و راستگویان و نیک‌کرداران مأمور شده‌اند. آن زمان که وساوس شیطانی و دسیسه‌های نفس، آدمی را به سقوط از مکارم اخلاقی و ارزش‌های معنوی می‌کشانند، یاد خدا و همنشینی با رهروان معرفت و تمسک به راه و روش آنان، انسان را بیدار می‌کند و صحنۀ روان را از ناهنجاری‌ها و منفی‌های وجود پاک می‌نماید. و دوستی و مصاحبت با بدخلقان و متکبران نیز حیات حقیقی را از آدمی می‌گیرد. امام شافعی/می‌گوید: با هیچ بد خلق و نادانی ننشستم مگر آن عضوی از بدنم را که در مقابل او بود، سنگین‌تر بدیدم [۳۵۴].
اتصال امواج منفی بدکاران چنان حالتی آشفته و نامساعد در انسان ایجاد می‌کند که صبر و آرامش را از آدمی می‌گیرد و دل را از معنا خالی می‌نماید.
[۳۵۴] منبع مذکور، ۳۴۹.