شیخ شهاب‌الدین سهروردی [۴۸۱]
شیخ الاسلام ابوحفص عمر سهروردی که از عرفای بزرگ قرن ششم و هفتم هجری است در کتاب «عوارف الـمعارف» [۴۸۲]خود که یکی از مهم‌ترین آثار عرفانی و صوفیانه است و در قرن هفتم ابومنصور عبدالمؤمن اصفهانی آن را به فارسی ترجمه کرده است درباره امام شافعی و امام احمد حنبل چنین می‌گوید:
[۴۸۱] شیخ الاسلام ابوحفص عمربن محمدبن عبدالله بن محمدبن عبداله بن عمویه بکری، ملقب به سهروردی شافعی، (۵۳۹-۶۳۲) نسب وی به نوشته ابن خلکان در وفیات الأعیان، به چهارده واسطه و به روایت سبکی در طبقات الشافعیة به پانزده واسطه به ابوبکر صدیق می‌رسد. در تصوف به شیخ عبدالقادر گیلانی، (متوفی ۵۶۱ ﻫ) و شیخ ابوالسعود بغدادی، (متوفی ۵۷۹ ﻫ) ارادت داشته است. ناگفته نماند که شیخ شهاب‌الدین ابوحفص، صاحب عوارف الـمعارف و استاد سعدی شیرازی غیر از شیخ شهاب‌الدین یحیی‌بن حبش سهروردی‌ست که به دستور صلاح الدین ایوبی کشته شد و پیشرو حکمای اشراقی می‌باشد. [۴۸۲] عوارف الـمعارف، تألیف شیخ شهاب‌الدین سهروردی، ترجمه ابومنصور عبدالمؤمن اصفهانی، به اهتمام قاسم انصاری، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.