پژوهشی دربارة امامان اهل سنت امام ابوحنیفه، امام مالک، امام شافعی، امام احمد

وللّشافعی

لوکان رفضاً حبّ آل محمدٍ
فلیشهد الثقلان إنّی رافضی [۶۰۲]
شافعی آن که، سنّت نبوی
زاجتهاد قویم اوست، قوی
به زبان فصیح و لفظ متین
گفت در طّی شعر سحر آیین
گر بود رفض، حبّ آل رسول
یا تولاّ، به خاندان بتول
گر گوا باش، آدمیّ و پری
که شدم من، زغیر رفض، بری [۶۰۳]

آنچه را که جامی از امام شافعی نقل می‌کند جلوه‌ای است از دوستی و علاقه شدید آن انسان وارسته نسبت به آل رسول خداص، آنچنان که حاضر است به علت ارتباط قلبی با اهل بیت، هر تهمتی را بپذیرد.

[۶۰۲] اگر دوستی آل محمد رفض است پس جن و انس گواهی بدهند که من رافضی هستم. گویند: پیروان زیدبن علی حسین از آن بزرگوار خواستند که از ابوبکر و عمر بیزاری جوید و او را نپذیرفت و پیروان، وی را رها کردند و آن حضرت به دست حجاج ‌بن یوسف شهید شد. اهل سنت آن گروه را رافضی گویند ... . [۶۰۳] دیوان کامل جامی، ۲۰۳-۲۰۴.