آرزوی شفاعت کردن ابوحنیفه و ستایش ائمه اجتهاد
در دو بیت عربی، صحابه رسول خدا ج ستایش می‌شوند و ابوحنیفه، شفیع واقع می‌شود و با ظرافت ماهرانه‌ای به شافعی نیز اشاره می‌‌گردد:
دینی لأصحاب النّبی الـمصطفی
نی کفرت بربّی إن لو أفتری
یا ربّ إن غلبت ذنوبی، طاعتی
فأبوحنیفة، شافعی، فی الـمحشر
[۴۸۵]
«و ثنا و آفرین بسیار و درود و تحیّت بی‌شمار، در آناء اللیل و اطراف النهار از ما بر روان ائمۀ دین و مجتهدان شریعت، امام اعظم بوحنیفۀ کوفی و امام معظم شافعی مطلّبی و ابویوسف قاضی و محمدحسن شیبانی و سفیان ثوری و مالک و زفر و احمد حنبل [۴۸۶]و علمای و علمای تفسیر و مشایخ اصحاب حدیثش و عن والدیهم أجمعین باد [۴۸۷]که هم، سالکان راه خدا و مجتهدان شریعت مصطفی بودند و سخت بدبخت کسی بود که زبان طعن در یکی از ایشان دراز کند، از آنک همه برحق‌اند، راه همه بخداست و دین جمله، شرع مصطفی است.
تعصب بیش ازین نباید کی [۴۸۸]آنکس که مذهب امام اعظم ابوحنیفه کوفیس دارد گوید: راه ابوحنیفه روشن‌تر و بخدا نزدیکترست، و آنک مذهب امام معظم شافعی مطلّبیس دارد اعتقاد بندد که راه شافعی سهل‌تر و ایمن‌ترست» [۴۸۹].
[۴۸۵] دین من برای یاران پیامبرصبرگزیده است و اگر دروغ بگویم به پروردگارم کافر شده‌ام. پروردگارا! گناهانم بر طاعتم غلبه یافته‌اند پس ابوحنیفه در روز حشر شافع من است. [۴۸۶] شرح حال هر یک از امامان مذکور در صفحات پیشین آمده است. [۴۸۷] رسم الخط کتاب باذ، بوده است که نقطه آن حذف گردید. و در بقیه کلمات نیز چنین عمل شده است. [۴۸۸] کی: که. [۴۸۹] راحة الصدور راوندی، ۱۲-۱۳.