۳- شافعی و ابوحنیفه مقتدای امت
دریغا از دست راهزنان و طفلان نارسیدۀ علمای روزگار!!! ای عزیز! اگر شافعی و ابوحنیفه که مقتدای امت بودند در این روزگار بودندی [۳۶۸]، بحمدالله بسی فواید علوم ربانی و آثار کلمات روحانی بیافتندی، و همگی که روی بدین کلمات آوردندی، و جز بدین علوم الهی مشغول نبودندی، و جز این نگفتندی. دریغا مگر که بینای باطن ندارند!! [۳۶۹].
تذکر: سختگیری‌های گروهی از فقها بزرگ، در محاکمه و تکفیر دگراندیشان و صوفیان، به علت عبور از موانع خط قرمز اعتقادی، باب ناخوشایندی را در تاریخ آزاداندیشی اسلامی گشوده است گرچه مجتهدان وارسته و ائمه چهارگانه کوشیده‌اند که در نهایت آزادگی و حریت، از حریم قرآن و سنت دفاع کنند و برای همیشه آزاده و سرفراز باشند.
ناگفته نماند امامان چهارگانه نیز خود بارها در تیررس اتهام و حبس و شکنجه قرار گرفته‌اند.
[۳۶۸] نوع یاء، استمراری است که فعل را به ماضی استمراری تبدیل می‌کند. بودندی به معنی می‌بودند. [۳۶۹] .۵ منبع مذکور، ۱۹۸-۱۹۹.