بوحنیفه و علم
در قصیده‌یی در نکوهش اصاب دعوی و پژوهش ارباب معنی، از ابوحنیفه و فقه چنین یاد می‌کند.
تا زیک وصف خلق، متصفی
شو فقیهی گزین، فقیر مباش
فقه‌خوان، لیک در جهنم جاه
همچو قابوس وشمگیر
[۴۰۲]، مباش
چون زفر، درس و ترس با هم خوان
ورنه بیهوده، در زفیر
[۴۰۳]مباش
در ره دین، چو بوحنیفه ز علم
چون چراغی، بجز مُنیر مباش
چون تو طفلی و شرع دایۀ تست
جز ای این دانه، سیر شیر مباش
[۴۰۴]
[۴۰۲] قابوس (کاوس) ابن وشمگیر بن زیار، مکنی به ابوالحسن ملقب به شمس‌المعالی از پادشاهان آل زیار بوده است، ۴۳۳. [۴۰۳] زفیر: دم برآوردن - بازدم. [۴۰۴] دیوان حکیم سنایی غزنوی، ۳۲۳.