پژوهشی دربارة امامان اهل سنت امام ابوحنیفه، امام مالک، امام شافعی، امام احمد

امام ابوحنیفه کوفی

علاءالدوله در باب اول العروه ضمن توضیحی که درباره فرق میان علم و ادراک می‌دهد و به عجز و ناتوانی انسان در شناخت خداوند اشاره می‌کند و می‌گوید: «اما آنکه امام اعظم ابوحنیفه کوفی/گفت: «سبحانك ما عبدناك حقّ عبادتك وما شکرناك حقّ شکرك ولکن عرفناك حقّ معرفتك». همین معنی دارد شناختن بنده، حق را. حق معرفت، آن است که بشناسد بزرگی آن حضرت و نعمت‌ها و عطاهای [او را، سبحانه،] در حدی که از عهده بندگی او بیرون نتواند آمدن، و حق بندگی و ادای شکر او، نتواند کردن.

گر تو، وصل دوست خواهی، همچو خاک، فکنده باش
زآنکه در درگاه او، ز عاجزان را، راه نیست [۵۴۷]

[۵۴۷] منبع مذکور، ۸۳-۸۴.