بوحنیفه مقتدای امت
سنایی در قصیده‌یی در ستایش و مدح سرهنگ عمید محمد خطیب هروی، بوحنیفه را مقتدای امت می‌داند:
آب از آتش گر نزاید، هرگز و هرگز نزاد
ز آتش‌طبعت،چرا‌زاده است چندی شعرتر؟
شعر ما پیشت، چنان باشد که از بهر تجار
بایکی‌خرما، کسی هجرت کند سوی هجر
گرچه صدرت، منشأ شعرست و جای شاعران
گفتمت من نیز شعری، بی‌تکلف، ماحضر
بوحنیفه گرچه بود، اندر شریعت مقتدا
کس نشست از آب منسوخی، سخن‌های زفر
[۴۰۰]
زاغ را با لحن بد هم، بر شجر جایست از آنک
آشیان بلبل تنها نباشد یک شجر
[۴۰۱]
[۴۰۰] زفر: زفربن الهذیل، (۱۱۰ و ۱۵۸ ﻫ. ق) از شاگردان ابوحنیفه بوده است. [۴۰۱] دیوان حکیم سنایی غزنوی، ۲۷۹-۲۸۰.