درگذشت بوحنیفه و زادن شافعی
خاقانی در قطعه‌یی زیبا، ظهور خود پس از مرگ سنایی را، به تولد شافعی پس از مرگ ابوحنیفه، تشیبه می‌نماید:
چون زمان، عهد سنایی در نوشت
آسمان چون من، سخن گستر بزاد
چون بغزنین، ساحری شد زیر خاک
خاک شروان، ساحری دیگر بزاد
بلبلی زین بیضه خاکی گذشت
طوطی نو، زین کهن منظر بزاد
اول شب، بوحنیفه درگذشت
شافعی، آخر شب از مادر بزاد
گر زمانه، آیت شب محو کرد
آیت روز، از مهین اختر بزاد
تهنیت باید، که در باغ سخن
گر شکوفه فوت شد، نو بر بزاد
گر شهای برد چرخ، اختر گذاشت
ور زه آبی خورد خاک، اخضر بزاد
آن مثل خواندی؟ که مرغ خانگی
دانه‌ای در خورد، پس گوهر بزاد
[۴۲۶]
[۴۲۶] منبع مذکور، ۸۵۹.