خاتمهی بحث نخعی گفته: اکره داشتند که بگویند: قرائت عبدالله، و قرائت سالم؛ و قرائت ابیّ؛ و قرائت زید، بلکه گفته میشد: فلانی با این وجه میخواند، و فلان شخص به فلان وجه میخواند. نووی گفته: حق آن است که کراهتی ندارد.
