ماذا
بر چند وجه می‌آید:
یکی: اینکه (ما) استفهام و (ذا) موصول باشد، و این راجح‌ترین دو وجه است در این آیه: ﴿وَيَسَۡٔلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَۖ قُلِ ٱلۡعَفۡوَۗ﴾[البقرة: ۲۱۹]. بنا به قراءت رفع، یعنی: آنچه را انفاق می‌کنند عفو است، چه اینکه اصل آن است که جمله اسمیه در جواب جمله‌ی اسمیه، و جمله‌ی فعلیه در جواب جمله فعلیه بیاید.
دوم: اینکه (ما) استفهام و (ذا) اشاره باشد.
سوم: اینکه تمام (ماذا) به طور ترکیب برای استفهام باشد، و این راحج‌ترین دو وجه است در: ﴿مَاذَا يُنفِقُونَۖ قُلِ ٱلۡعَفۡوَۗ﴾[البقرة: ۲۱۹]. بنابر قراءت نصب، یعنی عفو را انفاق می‌کنند.
چهارم: اینکه تمام (ماذا) اسم جنس باشد به معنی شیء یا موصول باشد به معنی الذی.
پنجم: اینکه (ما) زائده و (ذا) برای اشاره باشد.
ششم: اینکه (ما) استفهام، و (ذا) زائده باشد.