(الشعراء)
﴿كَٱلطَّوۡدِ﴾(۶۳): مانند کوه.
﴿فَكُبۡكِبُواْ﴾(۹۴): جمع شدند.
﴿رِيعٍ﴾۱۲۸): جایگاه بلند.
﴿لَعَلَّكُمۡ﴾(۱۲۹): انگار که شما.
﴿خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ﴾(۱۳۷): دین گذشتگان.
﴿هَضِيمٞ﴾(۱۴۸): پر گیاه.
﴿فَٰرِهِينَ﴾(۱۴۹): ماهران.
﴿لَۡٔيۡكَةِ﴾(۱۷۶): بیشه، جنگل.
﴿وَٱلۡجِبِلَّةَ﴾(۱۸۴): خلق و خوی.
﴿فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ﴾(۲۲۵): در هر بیهودهای سر میکشند و غوطه میخورند.