فائدهی چهارم ابن بصحان چنین بود که هرگاه اشتباه کسی را میگفت و او یاد نمیگرفت آن را نزد خودش مینوشت، و چون آن شخص قرآن را ختم میکرد آنها را از او میپرسید، اگر بلد بود به او اجازه میداد وگرنه وا میداشت که بار دیگر قرآن را ختم کند.