بین
راغب گفته: برای خلل و واسطه میان دو چیز می‌باشد، خدای تعالی فرموده:
﴿وَجَعَلۡنَا بَيۡنَهُمَا زَرۡعٗا﴾[الکهف: ۳۲].
«و بین آن دو (باغ) کشتزار مخصوص قرار دادیم».
گاهی به صورت ظرف و گاهی اسم استعمال می‌شود، از نوع ظرف:
﴿لَا تُقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيِ ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۖ﴾[الحجرات: ۱].
«در هیچ کاری بر خدا و رسول او پیشی نگیرید».
﴿فَقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيۡ نَجۡوَىٰكُمۡ صَدَقَةٗۚ﴾[المجادلة: ۱۲].
«همانا پیش از در گوشی سخن گفتنتان (با پیغمبر صصدقه‌ای بدهید».
﴿فَٱحۡكُم بَيۡنَنَا بِٱلۡحَقِّ﴾[ص: ۲۲].
«پس بین ما به حق حکم فرمای».
و جز در جایی که دارای مسافت باشد ـ مثل فاصله دو شهر ـ یا دارای عدد باشد ـ از دو به بالا ـ به کار نمی‌رود، مانند: بین‌الرجلین، و بین‌القوم، و به آنچه مقتضی معنی وحدت است اضافه نمی‌شود مگر در صورتی که تکرار گردد مثل:
﴿وَمِنۢ بَيۡنِنَا وَبَيۡنِكَ حِجَابٞ﴾[فصلت: ۵].
«و از میان ما و تو حجابی هست».
﴿فَٱجۡعَلۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكَ مَوۡعِدٗا﴾[طه: ۵۸].
«پس بین ما و خودت وقت معینی قرار ده».
و آیه شریفه ﴿لَقَد تَّقَطَّعَ بَيۡنَكُمۡ﴾[الأنعام: ۹۴]. به نصب خوانده شده بنابر اینکه ظرف باشد، و به رفع خوانده شده بنابر اینکه اسم مصدر باشد به معنی وصل.
و فرموده‌ی خدای تعالی: ﴿ذَاتَ بَيۡنِكُمۡۖ﴾[الأنفال: ۱]. و نیز: ﴿فَلَمَّا بَلَغَا مَجۡمَعَ بَيۡنِهِمَا﴾[الکهف: ۶۱]. یعنی محل متفرق شدنشان ـ هر دو وجه را محتمل است.