یا
حرفی برای نداء دور است ـ به طور حقیقت یا در حکم آن باشد ـ و آن بیشتر از سایر حروف نداء به کار می‌رود، لهذا در موقع حذف غیر از آن تقدیر نمی‌گردد، مانند: ﴿رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِي﴾[نوح: ۲۸]. ﴿يُوسُفُ أَعۡرِضۡ﴾[یوسف: ۲۹]. و اسم الله و أیها و ایتها جز به وسیله‌‌ی (یا) ندا نمی‌شوند.
زمخشری گفته: و تأکید را می‌رساند که اشعار می‌دارد: خطابی که پس از آن هست جداً مورد اعتنا و توجه است.
یا برای تنبیه و توجه می‌آید که بر فعل و حرف وارد می‌شود، مانند: ﴿أَلَّاۤ يَسۡجُدُواْۤ﴾[النمل: ۲۵]. ﴿يَٰلَيۡتَ قَوۡمِي يَعۡلَمُونَ﴾[یس: ۲۶].