(الکهف)
﴿عِوَجَاۜ﴾(۱): اشتباه انداز و منحرف از حق.
﴿قَيِّمٗا﴾(۲): راست.
﴿وَٱلرَّقِيمِ﴾(۹): کتاب و نوشته.
﴿تَّزَٰوَرُ﴾(۱۷): میل می‌کند.
﴿تَّقۡرِضُهُمۡ﴾(۱۷): رهایشان می‌سازد.
﴿بِٱلۡوَصِيدِۚ﴾(۱۸): در آستانه.
﴿وَلَا تَعۡدُ عَيۡنَاكَ عَنۡهُمۡ﴾(۲۸): چشمانت را از آنها برنمی‌گردانی.
﴿كَٱلۡمُهۡلِ﴾(۲۹): ته‌مانده‌های زیتون.
﴿وَٱلۡبَٰقِيَٰتُ ٱلصَّٰلِحَٰتُ﴾(۴۶): یادگارهای خداوندی.
﴿مَّوۡبِقٗا﴾(۵۲): هلاک شده.
﴿مَوۡئِلٗا﴾(۵۸): پناهگاه.
﴿حُقُبٗا﴾(۶۰): روزگاری.
﴿مِن كُلِّ شَيۡءٖ سَبَبٗا﴾(۸۴): از هر چیزی علمی.
﴿فِي عَيۡنٍ حَمِئَةٖ﴾(۸۶): دو چشمه‌ی داغ.
﴿زُبَرَ ٱلۡحَدِيدِۖ﴾(۹۶): قطعه‌های آهن.
﴿بَيۡنَ ٱلصَّدَفَيۡنِ﴾(۹۶): میان دو کوه.