(الأنعام)
﴿مِّدۡرَارٗا﴾(۶): پی در پی.
﴿وَيَنَۡٔوۡنَ﴾(۲۶): دوری می‌کنند.
﴿فَلَمَّا نَسُواْ﴾(۴۴): ترک گفتند.
﴿مُّبۡلِسُونَ﴾ (۴۴): مأیوسند.
﴿يَصۡدِفُونَ﴾(۴۶): اعراض می‌کنند.
﴿يَدۡعُونَ﴾(۵۲): عبادت می‌کنند.
﴿جَرَحۡتُم﴾(۶۰): آنچه از گناهان انجام داده‌اید.
﴿يُفَرِّطُونَ﴾(۶۱): ضایع می‌کنند.
﴿شِيَعٗا﴾(۶۵): اهواء مختلفه، هوس‌های گوناگون.
﴿أَن تُبۡسَلَ﴾(۷۰): رسوا شود.
﴿بَاسِطُوٓاْ أَيۡدِيهِمۡ﴾(۹۳): بسط یعنی: زدن.
﴿فَالِقُ ٱلۡإِصۡبَاحِ﴾(۹۶): نور آفتاب در روز و نور ماه در شب.
﴿حُسۡبَانٗاۚ﴾(۹۶): عدد روزها و ماه‌ها و سال‌ها.
﴿قِنۡوَانٞ دَانِيَةٞ﴾(۹۹): نخل‌های کوتاه خرما که ریشه‌هایشان به زمین چسبیده است.
﴿وَخَرَقُواْ لَهُۥ﴾(۱۰۰): پنداشتند.
﴿قُبُلٗا﴾(۱۱۱): معاینه: آشکارا.
﴿مَيۡتٗا فَأَحۡيَيۡنَٰهُ﴾ (۱۲۲): گمراهی که هدایتش کردیم.
﴿عَلَىٰ مَكَانَتِكُمۡ﴾(۱۳۵): ناحیه شما.
﴿وَحَرۡثٌ حِجۡرٞ﴾(۱۳۸): حجر: حرام.
﴿حَمُولَةٗ﴾(۱۴۲): شترها و اسب‌ها و قاطرها و الاغ‌ها و هر چیزی که برآن بار می‌کنند.
﴿وَفَرۡشٗاۚ﴾(۱۴۲): گوسفندان.
﴿مَّسۡفُوحًا﴾(۱۴۵): ریخته شده.
﴿مَا حَمَلَتۡ ظُهُورُهُمَآ﴾(۱۴۶): آنچه از پیه به آن چسبیده.
﴿ٱلۡحَوَايَآ﴾(۱۴۶): چربی روده.
﴿مِّنۡ إِمۡلَٰقٖ﴾(۱۵۱): فقر و تنگدستی.
﴿عَن دِرَاسَتِهِمۡ﴾(۱۵۶): مطالعه و خواندن آنها.
﴿وَصَدَفَ عَنۡهَا﴾(۱۵۷): از آن روی گردانید.