(الرحمن)
﴿وَٱلنَّجۡمُ وَٱلشَّجَرُ﴾(۶): [نجم]: گیاهی است که بر روز زمین گسترده شود، [شجر]: درخت و گیاه با ساقه.
﴿لِلۡأَنَامِ﴾(۱۰): خلایق.
﴿ذُو ٱلۡعَصۡفِ﴾(۱۲): کاه.
﴿وَٱلرَّيۡحَانُ﴾۱۲): سبزی گیاه.
﴿فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا﴾(۱۳): به کدامیک از نعمت‌های خدایتان ...
﴿مِن مَّارِجٖ﴾(۱۵): آتش خالص.
﴿مَرَجَ﴾(۱۹): فرستاد.
﴿بَرۡزَخٞ﴾(۲۰): مانع.
﴿ذُو ٱلۡجَلَٰلِ﴾(۲۷): صاحب عظمت و کبریا.
﴿سَنَفۡرُغُ لَكُمۡ﴾(۳۱): این تهدیدی است که خداوند نسبت به بندگانش دارد، وگرنه خداوند مشغول نیست.
﴿لَا تَنفُذُونَ﴾ (۳۳): از زیر سلطه الهی خارج نخواهید شد.
﴿شُوَاظٞ﴾(۳۵): زبانه‌ی آتش.
﴿وَنُحَاسٞ﴾(۳۵): دود آتش.
﴿وَجَنَى ٱلۡجَنَّتَيۡنِ﴾(۵۴): میوه‌ها.
﴿لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ﴾(۵۶): به آنها نزدیک نشده است.
﴿نَضَّاخَتَانِ﴾(۶۶): جوشان.
﴿رَفۡرَفٍ خُضۡرٖ﴾(۷۶): منظور جایگاه‌های نشستن می‌باشد که یعنی: (فرش‌های سبز).