(التوبه)
﴿يُضَٰهُِٔونَ﴾(۳۰): شباهت دارند.
﴿كَآفَّةٗ﴾(۳۶): همگان.
﴿لِّيُوَاطُِٔواْ﴾(۳۷): تا به شبهه بیاندازند.
﴿وَلَا تَفۡتِنِّيٓۚ﴾(۴۹): مرا به زحمت مینداز.
﴿إِحۡدَى ٱلۡحُسۡنَيَيۡنِۖ﴾(۵۲): یکی از دو نیکی: فتح یا شهادت.
﴿أَوۡ مَغَٰرَٰتٍ﴾(۵۷): غارهایی در کوه‌ها.
﴿مُدَّخَلٗا﴾(۵۷): رخنه کردن.
﴿هُوَ أُذُنٞۚ﴾(۶۱): از همه افراد حرف گوش می‌کند.
﴿وَٱغۡلُظۡ عَلَيۡهِمۡۚ﴾(۷۳): ملایمت را از آنها دور کن.
﴿وَصَلَوَٰتِ ٱلرَّسُولِۚ﴾(۹۹): صلوات پیغمبر اکرم صاستغفار آن حضرت.
﴿سَكَنٞ لَّهُمۡۗ﴾(۱۰۳) سکن: یعنی رحمت.
﴿رِيبَةٗ فِي قُلُوبِهِمۡ﴾(۱۱۰) ریبه: شک.
﴿إِلَّآ أَن تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمۡۗ﴾(۱۱۰): یعنی مرگ.
﴿لَأَوَّٰهٌ﴾(۱۱۴): مؤمن توبه‌کننده.
﴿مِّنۡهُمۡ طَآئِفَةٞ﴾(۱۲۲): طائفه ... گروهی.