ویل
اصعمی گفته: ویل تقبیح است، خدای تعالی فرموده: ﴿وَلَكُمُ ٱلۡوَيۡلُ مِمَّا تَصِفُونَ﴾[الأنبیاء: ۱۸].
و گاهی به جای حسرت بردن و آه کشیدن قرار می‌گیرد، مثل: ﴿يَٰوَيۡلَتَنَا﴾[الکهف: ۴۹]. ﴿يَٰوَيۡلَتَىٰٓ أَعَجَزۡتُ﴾[المائدة: ۳۱].
حربی در فوائدش از طریق اسماعیل‌بن عیاش، از هشام بن عروه، از پدرش، از ام المؤمنین عایشه آورده است، که گفت: رسول خدا صبه من فرمود: (ویحک) پس جزع کردم و ناراحت شدم، به من فرمود: ای حمیراء همانا (ویحک) یا (ویسک) رحمت است، از آن جزع مکن، بلکه از ویل جزع نمای.