فائده
برخی گفته‌اند: با همه منصوب‌هایی که در قرآن هست مفعول معه در آن نیامده است.
می‌گویم: در قرآن چند جا هست که هر یک به صورت مفعول معه اعراب شده است:
یکی ـ که مشهورترین آنها است ـ : فرموده خدای تعالی: ﴿فَأَجۡمِعُوٓاْ أَمۡرَكُمۡ وَشُرَكَآءَكُمۡ﴾[یونس: ۷۱]. یعنی: أجمعوا أنتم مع شرکائکم أمرکم؛ که عده‌ای ذکر کرده‌اند.
دوم: فرموده‌ی خدای تعالی: ﴿قُوٓاْ أَنفُسَكُمۡ وَأَهۡلِيكُمۡ نَارٗا﴾[التحریم: ۶]. کرمانی در غرائب التفسیر گفته: این مفعول معه می‌باشد، یعنی: مع أهلیکم.
سوم: فرموده‌ی خدای تعالی: ﴿لَمۡ يَكُنِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ وَٱلۡمُشۡرِكِينَ﴾[البینة: ۱]. کرمانی گفته: احتمال دارد که: (والمشرکین) مفعول معه باشد از (الذین) یا واو در (کفروا).