(النور)
﴿يَرۡمُونَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ﴾ (۴): محصنات، زنان آزاد [در مقابل برده].
﴿مَا زَكَىٰ مِنكُم﴾ (۲۱): هدایت نمی‌شد.
﴿وَلَا يَأۡتَلِ﴾(۲۲): قسم نخورد.
﴿دِينَهُمُ﴾(۲۵): حسابشان.
﴿تَسۡتَأۡنِسُواْ﴾(۲۷): اجازه بگیرید.
﴿وَلَا يُبۡدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ﴾(۳۱): زن، خلخال‌ها و دست‌بندها، گلو و موهایش را جز به همسرش نشان ندهد.
﴿غَيۡرِ أُوْلِي ٱلۡإِرۡبَةِ﴾۳۱): آنکه اشتهای زن ندارد.
﴿إِنۡ عَلِمۡتُمۡ فِيهِمۡ خَيۡرٗاۖ﴾(۳۳): اگر تدبیرشان را یقین دانستید.
﴿وَءَاتُوهُم مِّن مَّالِ ٱللَّهِ﴾(۳۳): از حق کتابتشان چیزی کسر نکنید.
﴿فَتَيَٰتِكُمۡ﴾(۳۳): کنیزانتان را.
﴿ٱلۡبِغَآءِ﴾(۳۳): زنا.
﴿نُورُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ﴾(۳۵): راهنمای اهل آسمان‌ها.
﴿مَثَلُ نُورِهِۦ﴾ (۳۵): هدایتش در دل مؤمن.
﴿كَمِشۡكَوٰةٖ﴾(۳۵): جای فتیله.
﴿فِي بُيُوتٍ﴾(۳۶): منظور مساجد است.
﴿أَن تُرۡفَعَ﴾(۳۶): گرامی داشته شود.
﴿وَيُذۡكَرَ فِيهَا ٱسۡمُهُۥ﴾(۳۶): کتابش (قرآن) تلاوت شود.
﴿ٱسۡمُهُۥ يُسَبِّحُ﴾(۳۶): نماز خوانده شود.
﴿بِٱلۡغُدُوِّ﴾(۳۶): نماز ظهر.
﴿وَٱلۡأٓصَالِ﴾(۳۶): نماز عصر.
﴿بِقِيعَةٖ﴾(۳۹): زمین هموار.
﴿تَحِيَّةٗ﴾(۶۱): سلام، درود.