(سوره‌ی الاعراف)
﴿مَذۡءُومٗا﴾(۱۸): ملامت شده.
﴿وَرِيشٗا﴾(۲۶): مال و ثروت.
﴿حَثِيثٗا﴾(۵۴): به سرعت.
﴿رِجۡسٞ﴾(۷۱): سخط، غضب.
﴿بِكُلِّ صِرَٰطٖ﴾(۸۶): صراط: راه.
﴿رَبَّنَا ٱفۡتَحۡ﴾(۸۹): قضاوت کن.
﴿ءَاسَىٰ﴾(۹۳): اندوهگین شوم.
﴿حَتَّىٰ عَفَواْ﴾(۹۵): تا اینکه بسیار شدند.
﴿وَيَذَرَكَ وَءَالِهَتَكَۚ﴾(۱۲۷): عبادتت را ترک می‌کند.
﴿ٱلطُّوفَانَ﴾(۱۳۳): باران.
﴿مُتَبَّرٞ﴾(۱۳۹): زیانبار.
﴿أَسِفٗا﴾(۱۵۰): الاسف: حزین، اندوهگین.
﴿إِنۡ هِيَ إِلَّا فِتۡنَتُكَ﴾(۱۵۵): این نیست مگر عذاب تو.
﴿وَعَزَّرُوهُ﴾(۱۵۷): حمایت و تعظیمش نمودند.
﴿ذَرَأۡنَا﴾(۱۷۹): آفریدیم.
﴿فَٱنۢبَجَسَتۡ﴾(۱۶۰): آب جاری شد.
﴿وَإِذۡ نَتَقۡنَا ٱلۡجَبَلَ﴾(۱۷۱): کوه را بالا بردیم.
﴿كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنۡهَا﴾(۱۸۷): به آن آگاهی و از آن کاوش کرده‌ای.
﴿مَسَّهُمۡ طَٰٓئِفٞ﴾(۲۰۱): طائف: وسوسه.
﴿لَوۡلَا ٱجۡتَبَيۡتَهَاۚ﴾(۲۰۳): آن را ایجاد نمی‌کنی.