هاء
اسم ضمیر غائب است، در جر و نصب به کار می‌رود، مانند: ﴿قَالَ لَهُۥ صَاحِبُهُۥ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ﴾[الکهف: ۳۷]. و حرف غیبت است هنگامی به (ایا) ملحق گردد، و برای سکت نیز می‌آید، مانند: ﴿مَا هِيَهۡ﴾[القارعة: ۱۰]. ﴿كِتَٰبِيَهۡ﴾[الحاقة: ۱۹]. ﴿حِسَابِيَهۡ﴾[الحاقة: ۲۶]. ﴿سُلۡطَٰنِيَهۡ﴾[الحاقة: ۲۹] ﴿مَالِيَهۡۜ﴾[الحاقة: ۲۸]. ﴿لَمۡ يَتَسَنَّهۡ﴾[البقرة: ۲۵۹]. و نیز در اواخر آیات جمع [مانند العالمین] خوانده شده چنانکه گذشت [در بحث وقف و ابتدا].