(سورهی الحج)
﴿بَهِيجٖ﴾(۵): زیبا.
﴿ثَانِيَ عِطۡفِهِۦ﴾ (۹): در نزد خودش متکبر.
﴿وَهُدُوٓاْ﴾(۲۴): الهام شدند.
﴿تَفَثَهُمۡ﴾(۲۹): بر نهادن احرامشان از قبیل: سر تراشیدن و جامه پوشیدن و ناخن گرفتن و امثال اینها ... .
﴿مَنسَكٗا﴾(۳۴): عیدی.
﴿ٱلۡقَانِعَ﴾(۳۶): عفیف.
﴿ٱلۡمُعۡتَرَّۚ﴾(۳۶): سائل، گدا.
﴿إِذَا تَمَنَّىٰٓ﴾(۵۲): حدیث گوید.
﴿فِيٓ أُمۡنِيَّتِهِۦ﴾(۵۲): در حدیث او.
﴿يَسۡطُونَ﴾ (۷۲): یورش میبرند.