ادعای ۲۵۸- محّمدصو علی÷صادقان در قرآنند
بنابر آنچه علمای بزرگ خودتان از قبیل امام ثعلبی و جلال الدین سیوطی در تفسیر و حافظ ابو نعیم اصفهانی در «ما نزل من القرآن في علي» و خطیب خوارزمی در «مناقب» و شیخ سلیمان بلخی حنفی در «ينابيع المودة» [۳۲٩]از خوارزمی و حافظ ابو نعیم و حموینی، و محمد بن یوسف گنجی شافعی در «کفایت الطالب مسندا» و نیز از تاریخ محدث شام همگی نقل نموده‌اند که مراد از صادقین در سورۀ توبه که می‌فرماید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَكُونُواْ مَعَ ٱلصَّٰدِقِينَ١١٩﴾[التوبة: ۱۱٩]
محمد و علیإهستند.
جواب ما:
صادقین، راکعین، متقین، مومنین، مسلمین......، همه علی شدند. پس قرآن فقط نازل شد تا به طور رمزی و به اشاره دربارۀ علی صحبت کند و اصحاب را امر کند که از علی پیروی کنند، اما از ترس همان اصحاب نام او را به صراحت ذکر نمی‌کند! این (ترس) و آن (امر) چطور با هم جور درمی‌آید؟!.
﴿إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ ثُمَّ لَمۡ يَرۡتَابُواْ وَجَٰهَدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۚ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصَّٰدِقُونَ١٥﴾[الحجرات: ۱۵]
«به درستی مومنانی که ایمان به الله و رسولش آوردند و سستی نکردند و با مال و جان خود در راه الله جهاد کردند، ایشان ازجمله صادقین هستند».
الله در چندین آیه، کلمۀ صادقین را تفسیر می‌کند. خداوند در سورۀ حشر، آیۀ ۸ می‌فرماید:
صادقین آن‌هایی هستند که از دیار و مال خود اخراج شدند و در جستجوی کسب فضل و رضایت خدا هستند و الله و رسولش را یاری کردند؛ یعنی، تمام صحابه مصداق این آیه هستند و صادق می‌باشند و دلیلی نداریم که آن را فقط مختص به حضرت محمد و علی بدانیم.
[۳۲٩] باب ۳٩.