ادعای ۵۸- شناخت امام، بزرگترین عبادات است
برمی گردد به همان حدیثی که می‌گوید: شناخت امام، شناخت الله است. اما این بار دیگر نمی‌گوید: حدیث متعلق به شیعه نیست. نمی‌گوید:حدیث ضعیف است بلکه از آن دفاع می‌کند و با بی‌حیایی خبث درون را بیرون می‌ریزد که معنی این است.
«ما خلقت الجن والانس الا لمعرفته الامام».
«خلق نشده‌اند جن و انس مگر به هدف معرفت امام».
و شناخت امام بزرگترین عبادات است... [۶٧].
جواب ما:
در حالی که آیه می‌گوید:
﴿وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ٥٦﴾[الذاريات: ۵۶]
«ما خلق نکردیم جن و انس را جز برای اینکه مرا (الله) را بپرستند».
خبث اینان باعث شد تا در این آیه منظور از «مرا» را در پرانتز بنویسم. ای جاهلان اگر منظور از خلقت جن و انس، شناخت امام است، خود امام مگر مخلوق نیست؟ خودش برای چه چیزی آفریده شده است؟ در ضمن، چرا آیه یک چیز می‌گوید و شما چیز دیگری؟ و در آخر از امامش، این جمله را شاهد می‌آورد که «بنا عرف الله و بنا عبد الله»
به ما الله شناخته شد و به ما الله پرستیده شد.
با این سخن، مهر کفر را به پیشانی خود زد. هرچند با دلایلی سعی دارد،توجیهش کند.
یکی نیست که از او بپرسد: امام شما که به دنیا نیامده بود، الله شناخته شده نبود و پرستیده نمی‌شد؟ یا معبودانی داشت؟.
در این باره می‌گویند: الله در ابتدا امام را خلق کرد و بعد آسمان‌ها و زمین را.
باز کسی نیست که از این امام خود بزرگ بین بپرسد: شما که این قدر مهم هستید،چرا در قرآن نام و نشانی از شما نیست؟ چرا مانند بهایی‌ها مجبورید آیات لا یتچسبک را به زور به خود بچسبانید؟!.
[۶٧] ص ۱٩۲.