ادعای ۳۴۵ - جنگ با علی بزرگترین گناه عایشه بود
عایشه هم زن متمرد آن حضرت بود که خلاف دستور خدا و پیغمبر فریب طلحه و زبیر را خورد (یا روی بغض و عداوت شخصی با علی) و به بصره رفت. عثمان بن حنیف را که از بزرگان صحابه و والی بصره از جانب علی بود، گرفتند و موهای سر و صورت و ابروان او را کندند و بعد از یک تازیانۀ مفصل اخراجش نمودند. صد نفر از مردمان بی‌دفاع و بیچاره را به قتل رساندند. چنان‌که ابن اثیر و مسعودی و محمد بن جریر طبری و ابن ابی الحدید و غیره هم مفصل نوشته‌اند.
آنگاه سوار بر شتر عسکر نامی شد که با پوست پلنگ پوشانده بودند و مانند یک مرد جنگی (زمان جاهلیت) به میدان حاضر شد! و خون هزاران نفر به خاطر قیام ایشان ریخته شد.
آیا این لکۀ ننگی نبود که مردان از خدا بی‌خبر، زنان خود را در خانه‌ها و پشت پرده‌ها نشانده‌اند، اما زوجه و همسر رسول الله را با آن افتضاح در ملاء عام حاضر نمایند؟ آیا این عمل تمرّد امر خدا و رسول الله نبود... [۴۲۲].
جواب ما:
اگر هم اشتباه بود، تو حق نداری اشتباه زن رسول الله را تا امروز در هر مجلسی بیان می‌کنی و تو عیبش را نمی‌پوشانی! آیا تو دلت برای ناموس رسول می‌سوزد؟! علی از تو داناتر بود یا نه؟ وقتی که او به قاتل هزاران نفر نازکتر از گل نگفت، تو کیستی که بعد از ۱۴۰۰ سال ول کن نیستی؟.
عایشه برای مصلحتی درست از خانه خارج شد؛ اما در کار اصلاح موفق نشد و این عیبی را متوجه ایشان نمی‌کند. در ضمن، زنان پیامبر صورت خود را می‌پوشاندند و درون کجاوه سفر می‌کردند؛ یعنی، پرده در پرده بود.
[۴۲۲] ص ٧۲۴.