روزهای پیشاور ردی بر کتاب شبهای پیشاور

فهرست کتاب

ادعای ۴۵٩- حسین که متولد شد، یکصد بیست هزار فرشته آمدند به عرض تبریک... [۶۱۵].

ادعای ۴۵٩- حسین که متولد شد، یکصد بیست هزار فرشته آمدند به عرض تبریک... [۶۱۵].

این حدیث را بخوانید تا بر ایمانتان افزوده شود: مردم بر رسول خدا داخل می‌شدند و به ایشان تبریک می‌گفتند برای تولد حضرت حسین. شخصی از میان جمعیت عرض کرد:

پدر و مادرم فدای تو باد یا رسول الله امروز از علی امر عجیبی مشاهده کردیم. فرمود: چه دیدید؟ عرض کرد: چون ما برای تهنیت آمدیم ما را از ورود منع نمود به عذر اینکه یکصد و بیست هزار ملک از آسمان جهت تبریک و تهنیت نازل شده‌اند و حضور رسول الله می‌باشند. ما تعجب نمودیم که علی از کجا شماره نمود و چگونه خبر دار شد؟ آیا شما به او خبر دادید؟.

حضرت تبسمی نمود و به علی فرمود: از کجا دانستی که آن قدر ملک در نزد من آمده‌اند؟.

عرض کرد: بابي انت وامي. ملائکه‌ای که بر شما نازل می‌شدند و سلام می‌نمودند، هر یک به لغتی با شما حرف می‌زدند. من شماره کردم و دیدم به یکصد و بیست هزار لغت با شما حرف زدند. فهمیدم یکصد و بیست هزار ملک خدمت شما آمده‌اند. حضرت فرمودند: زادك الله علماً وحلماً يا ابا الحسن.خداوند علم و حلم تو را زیاد کند یا ابا الحسن (کنیه علی بود).

آنگاه رو به امت نمود و فرمود:

من شهر علم هستم و علی دروازه آن است. نیست برای خدا خبری و آیتی بزرگتر از علی. اوست امام خلق و بهترین مردم. امین خدا و نگهدار علم او و اوست اهل ذکری که خدا فرمود: سؤال کنید از اهل ذکر. اگر شما علم ندارید، من خزانه علم هستم و علی کلید آن خزانه است هر کس خزانه را می‌خواهد پس باید کلید را بیابد.

جواب ما:

یک روز ۱۴۴۰ دقیقه است. فرض کن که مردم در ساعت ۱۰ صبح آمده باشند برای تبریک به حضرت محمد و نصف روز می‌شود ٧۰۰ دقیقه!.

فرض کن هر فرشته به زبان خودش فقط نیم دقیقه تبریک بگوید. در طول آن روز فقط ۱۴۰۰ فرشته فرصت تبریک گویی داشتند. اگر هر صد و بیست هزار فرشته جدا جدا تبریک گفته‌اند به ۴۲ سال وقت نیاز بود!.

حالا جواب بدهید که علی چگونه در عین حال که با مردم حرف می‌زد، تعداد فرشته‌ها را شمارش می‌کرد و همین طور متوجه بود که به ۱۲۰ هزار زبان مختلف حرف می‌زنند! باز بگویید ما غالی هستیم! باز بگویید ما علی را الله نمی‌دانیم! شما از غُلات شیعه نیستید!.

الله رحمت کند شیخ الاسلام ابن تیمیه را چه خوب گفته بود: «ان الشيعه قوم بهت»

یعنی: شیعه، قومی بسیار دروغ‌گوست.

[۶۱۵] ص ٩۶۱.