حقه بازی هفتم: استفاده از لغزش علماء
دانشمندان دینی اگرچه سخنان پرمحتوایی دارند اما اشتباه هم می‌کنند. البته در مقابل خطای یک عالم، صدها عالم دیگر جبهه می‌گیرند. اما همین مسأله، یک فرصت طلایی به شیعه می‌دهد تا گم شدۀ خود را یافته و اشتباه عالم را به عنوان سند بیاورد.
شیعیان باید بدانند که اهل سنت دو مصدر اساسی برای دین خود دارند: اول، قرآن ؛ دوم، حدیث صحیح.
با همۀ احترامی که برای علمای خود قایل هستیم، اما از هیچ کس تقلید کور کورانه نمی‌کنیم این را هم می‌دانیم که علما، معصوم نیستند و هر عالمی بلاخره یک حرف اشتباه (کمترین حد) گفته است.
حال این نویسندۀ شیعه چه کار کرده؟ هرکدام از این اشتباهات که موافق مذهبش بوده را، لاش خور گونه گرفته و توجه نکرده است که جمهور مسلمان‌ها مخالف آن رای هستند. شیعه در این راه تا آن جا پیش رفته که لغزش فلان عالم را حتی اگر شیعه را کافر هم بداند، دو دستی چسبیده که فلان عالم شما این را گفته، طبعاً این روش نادرست، هیچ ارزشی ندارد؛ زیرا ما پیرو قرآن و سنت و بعد جمهور عالمان خود هستیم نه پیرو یک فرد. بزرگ کردن لغزش یک عالم فقط در فرهنگ شیعه است و بس.