روزهای پیشاور ردی بر کتاب شبهای پیشاور

ادعای ۴۲۸- فقه شیعه بهتر است از فقه سنی

ابو حنیفه و حنفی‌ها را مشرک نمی‌خوانید که خلاف تمام موازین، فتوا به طهارت و وضو با آب نبیذ می‌دهند. همچنین فتاوی سایر فقهاء را که مخالف با هم و خلاف نصوص قرآن مجید است، مردود نمی‌دانید!.

در حالی که اگر با دیدۀ انصاف و تعمق بنگرید، فتاوی فقهای امامیه به نص صریح قرآن مجید نزدیکتر است تا فتاوی فقهای شما.

مثلاً فقهای شما، فرش‌های بافته شده از پشم و پنبه و ابریشم و چرم و مشمع وغیره را که روی زمین افتاده است، جزء زمین می‌دانند و بر آن‌ها سجده می‌نمایند و به آن فتوا می‌دهند.

حال آنکه اگر از جمیع علماء و عقلاء و ارباب ملل و نحل سؤال کنید که آیا فرشهای بافته شده از پشم و نخ و ابریشم و غیره جزء زمین است و زمین بر آن‌ها اطلاق می‌شود؟ جواب منفی می‌دهند.

شما جامعه شیعیان امامیه را که تبعاً للأئمة العترة الطاهرهمی‌گویند: «لا يجوز السجود الاعلی الارض اوما انبتته الارض مما لا يؤکل ولا يلبس»،مشرک می‌خوانید! اما سجده به نجاست خشکیده را شرک نمی‌دانید؟!.

بدیهی است سجده بر زمین (که دستور و امر الهی است) با سجده بر فرش از هم جدا می‌باشد.

اما در عملِ سجده که مانند سایر اختلافات فروعی بین ما و شما خلاف رای و فتوی می‌باشد، این همه هیاهو و جار و جنجال راه می‌اندازید که شیعیان مشرک و بت پرست هستند؛ اما فتوی به سجده کردن بغذر یاسبه(بزبان امروزی کثافت خشک شده) را ندیده گرفته‌اید و اعتنا نمی‌کنید؟... [۵۳۸].

جواب ما:

ابو حنیفه/ هم اگر ما را امر به سجده بر قبر حسین بدهد، مشرک می‌شود و اگر فتوی به سجده بر خاک قبر حسین به نیت تعظیم خاک بدهد، مشرک می‌شود!.

اما در یک مسأله خلافی و فرعی، اگر فتوای دهد از دو حال خارج نیست: فتوایش صحیح است که دو اجر می‌گیرد یا غلط است که یک اجر می‌گیرد. اگر صحیح باشد ما پیروی می‌کنیم و اگر نباشد، پیروی نمی‌کنیم. به همین سادگی! امام نزد ما آن مقام را ندارد که پیش شما دارد.

مقام امام ابو حنیفه/پیش ما همین است. او را با امام خودت که می‌گویی: عالم غیب و شهاده و معصوم و غیب دان است، مقایسه نکن!.

باید بیشتر توجه کنی تا فرق فتوا بین یک مسأله فرعی و شرک را بدانی! مغلطه نکن! تو به خاکی که قرار است بی‌ارزش باشد و زیر پا باشد، بها داده‌ای و به بهانۀ خاک قبر حسین مقدس کرده‌ای! درست مثل صلیب نصاری! خاک مُهر تو، قیمتی است و سجده بر آن نشانه ذلت نیست؛ نشانۀ محبت به حسین است! شما مفهوم سجده را خراب کردید! اگر بر مهر قبر حسین نشستید، آن وقت می‌فهمیم که سوء نیت ندارید. اما شما این خاک را برای شفا می‌خورید! سجده بر آن مثل سجده بر بت است! در حالی که سجده بر زمین، ذلیل شدن در برابر الله است. فرش زیر پا به هر حال در زیر پاست و حقیر... خلاف مهر که شما آن را می‌بوسید و ما هرگز مشمع و فرش را نمیبوسیم. بلکه بروی آن مینشینیم.

[۵۳۸. - ص ۸۸۴.