ادعای ۱۲۴- با وجود این همه احادیث مشابه چرا بعضی از صحابه علی را رها کردند و با معاویه رفتند... [۱۳٩].
جواب ما:
۱- اصحاب معصوم نبودند.
۲- چون معصوم نبودند، پس اشتباه هم می‌کردند.
۳- چون معصوم نبودند، گاهی در دام مکر و فریبی که دشمنان اسلام کنده بودند هم می‌افتادند.
۴- آن‌ها فاعل مایشاء نبودند که جلوی حوادث را بگیرند؛ مثلاً جنگ جمل نا خواسته و در اثر فتنۀ دشمنان اسلام شعله‌ور شد.
۵- اما بهترین راه برای ما این است که ببینیم، خودشان پس از فتنه چگونه عمل کردند؛ اگر کاسۀ داغتر از آش شدیم، پس هدف نا مقدسی داریم.
۶- علی مثل این داعی حقه باز عمل نکرد. عایشه را ناسزا نگفت؛ بلکه با احترام به خانه برگرداند.
٧- معنی حدیث این نیست که علی معصوم است و اصلاً خطا نمی‌کند و خود علی هم این را نمی‌گفت و دعاهایش در شب و طلب استغفارش دلیل ادعای ماست.
۸- و قرآن نیز، این را نمی‌گوید و این آیه، دلیل ادعای ماست.
﴿تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمۡ عَنِ ٱلۡمَضَاجِعِ يَدۡعُونَ رَبَّهُمۡ خَوۡفٗا وَطَمَعٗا﴾[السجدة: ۱۶]
«پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور مىشود (و بپا مىخیزند و رو به درگاه خدا مى‌آورند) و پروردگار خود را با بیم و امید مىخوانند،.»
اگر علی مشمول این آیه است پس از الله خوف داشت و به حدیث «علی مع القرآن» اکتفا نکرد. و علی هم بنی آدم بود و معصوم نبود.
[۱۳٩] ص ۳۳۰.