روزهای پیشاور ردی بر کتاب شبهای پیشاور

ادعای ٩٧- یادبود ساختن برای بزرگان، عاقلانه است

این جا اشاره کرده است که اهل فرنگ مجسمۀ یک سرباز گمنام را دارند و تجلیل می‌کنند. ما هم شهدای خود را داریم پس چرا حسین تجلیل نکنیم ... [۱۱۱].

جواب ما:

می‌گوییم: ما از رسول الله پیروی می‌کنیم نه از فرنگ. یا رومی روم باش یا زنگی زنگ.

حال که برای اروپا می‌میرید و می‌خواهید مثل آن‌ها از شهدای خود تجلیل کنید و سر قبرشان گل بگذارید. چه معنی دارد قَمِه زدن و زنجیر زدن و فریاد زدن در روز عاشورا که ای حسین، به میدان مرو؛ جانم به قربانت به میدان مرو! آیا اروپایی‌ها می‌گویند: ای سرباز گمنام، به میدان مرو. جانم به قربانت شهید مشو!.

در ضمن، شما که برای بزرگداشت قبر نمی‌سازید، قبر می‌سازید تا حاجت بخواهید!.

او اشاره کرده است که وهابی‌ها قبر حسین و دیگر بزرگان را خراب کرده‌اند و این را دلیلی گرفته بر دشمنی آن‌ها با حسین که دروغ محض است. آن‌ها با قبر دشمن بودند؛ اما حسین را دوست داشتند.

دروغ بزرگتر اینکه می‌گوید: وهابی‌ها بر سر قبر پادشاهان خود قبر مجلل می‌سازند که دروغی بس عظیم است.

راستی، شما مگر قبور سنی‌ها را در زمان صفویه خراب نکردید و استخوان‌هایشان را نسوزاندید. مگر اصطلاح «پدر سوخته» از آن وقت پیدا نشد. پس وهابی‌ها از شما بهترند؛ چون آن‌ها ضریح را خراب می‌کنند و به جسد کاری ندارند. چطور انجام این کار برای شما خوب است و برای وهابی‌ها بد است؟!.

اگر بگویی، کار صفویه به ما مربوط نیست. می‌گویم: اول اینکه در این کتاب از آن‌ها تعریف کردی و دوم اینکه می‌پرسم: کار امام زمانتان را که قبول دارید؟ ایشان هم بر سر قبر عمر و ابوبکر و عایشه می‌رود و فقط قبر را خراب نمی‌کند، بلکه مرده را نیز از قبر بیرون می‌کشد و کتک می‌زند!.

[۱۱۱] ص ۲۶۶.