ادعای ۳۲۳- زوجات پیغمبر داخل اهل بیت نیستند... [۳٩٩]
می‌گوید: در مسلم حدیثی است که می‌گوید:
«فَقُلْنَا مَنْ أَهْلُ بَيْتِهِ نِسَاؤُهُ قَالَ لاَ وَايْمُ اللَّهِ إِنَّ الْمَرْأَةَ تَكُونُ مَعَ الرَّجُلِ الْعَصْرَ مِنَ الدَّهْرِ ثُمَّ يُطَلِّقُهَا فَتَرْجِعُ إِلَى أَبِيهَا وَقَوْمِهَا أَهْلُ بَيْتِهِ أَصْلُهُ وَعَصَبَتُهُ الَّذِينَ حُرِمُوا الصَّدَقَةَ بَعْدَهُ:
«پرسیدیم: اهل بیتش چه کسانی هستند؟ مگر نه اینکه زن‌هایش هستند. گفت: نه والله ؛زیرا زن طلاق می‌گیرد و می‌رود خانه پدر یا شوهر می‌کند. بعد از مرگ شوهر اول هم می‌شود اهل بیت شخص دیگری. اهل بیت پیامبر کسانی هستند که صدقه بر آن‌ها حرام است!».
جواب ما:
خب اگر مسلم را قبول داری، حدیث اول را هم ببین:
«فَقَالَ لَهُ حُصَيْنٌ وَمَنْ أَهْلُ بَيْتِهِ يَا زَيْدُ أَلَيْسَ نِسَاؤُهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ قَالَ نِسَاؤُهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ وَلَكِنْ أَهْلُ بَيْتِهِ مَنْ حُرِمَ الصَّدَقَةَ بَعْدَهُ. قَالَ وَمَنْ هُمْ قَالَ هُمْ آلُ عَلِىٍّ وَآلُ عَقِيلٍ وَآلُ جَعْفَرٍ وَآلُ عَبَّاسٍ. قَالَ كُلُّ هَؤُلاَءِ حُرِمَ الصَّدَقَةَ قَالَ نَعَمْ».
حصین پرسید: «ای زید، مگر اهل بیتش کیستند؟ مگر نه اینکه زن‌هایش هستند؟! جواب داد: زن‌هایش هم از اهل بیتش هستند اما اهل بیتش، آن‌هایی هستند که صدقه بر آن‌ها حرام است؛ یعنی، آل علی و آل عقیل و آل جعفر و آل عباس».
معنی این است که هیچ کس شک ندارد که زن از اهل بیت است! اما چون پیامبر، پسر نداشت و دخترش هم در خانۀ مرد دیگری بود، مردم فکر کردند که اهل بیتش منحصر است به زنانش لذا برای مردم توضیح داد!.
و ببینید سوال کننده‌ها در هردو حدیث چطور با تعجب می‌پرسند که مگر پیامبر غیر از زن‌هایش، اهل بیتی هم دارد؟.
اما اینکه می‌گوید: اگر زن طلاق بگیرد، اهل بیت نیست؛ درست است. اما طلاق که نگیرد، هست! و زنان پیامبر طلاق نگرفته بودند.
بیاد داشته باشید زن اگر شوهرش بمیرد تا در عده است اهل بیت شوهر است و حق عروسی ندارد، اما مدت عده زنان پیامبرتمام عمر بود و برای همین، خانه‌ای که از پیامبر برایشان مانده بود مال آن‌ها شد تا دم مرگ!.
پس اگر زن طلاق دهد، دیگر جزو اهل بیت نیست. پسر هم اگر نافرمان باشد، از اهل بیت نیست!.
این هم آیه که قران، اهل بیت که خویشاوند باشد و (بچه باشد را حتی) را از اهل بیت نمی‌داند:
﴿وَنَادَىٰ نُوحٞ رَّبَّهُۥ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ٱبۡنِي مِنۡ أَهۡلِي وَإِنَّ وَعۡدَكَ ٱلۡحَقُّ وَأَنتَ أَحۡكَمُ ٱلۡحَٰكِمِينَ٤٥﴾[هود: ۴۵]
«و نوح فریاد زد: ای رب، پسرمن از اهل من است و وعدۀ تو حق است. و تو بهترین داورانی.»جواب آمد که:
﴿قَالَ يَٰنُوحُ إِنَّهُۥ لَيۡسَ مِنۡ أَهۡلِكَۖ إِنَّهُۥ عَمَلٌ غَيۡرُ صَٰلِحٖۖ﴾[هود: ۴۶]
الله فرمود: «اى نوح! پسرت از اهل تو نیست!چون او فرد ناشایستهاى است!».
هر جا قرآن اهل بیت را ذکر کرده است، منظور زن است؛ مثل این آیه:
﴿قَالُواْ يَٰلُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُوٓاْ إِلَيۡكَۖ فَأَسۡرِ بِأَهۡلِكَ بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّيۡلِ وَلَا يَلۡتَفِتۡ مِنكُمۡ أَحَدٌ إِلَّا ٱمۡرَأَتَكَۖ إِنَّهُۥ مُصِيبُهَا مَآ أَصَابَهُمۡۚ﴾[هود: ۸۱]
«گفتند: ای لوط ما فرستادگان پروردگار توییم. آنان هرگز به تو دست نخواهند یافت. پس پاسی از شب گذشته،خانواده ات را حرکت ده و هیچ کس از شما نباید واپس بنگرد؛ مگر زنت که آنچه به آن‌ها رسد به او خواهد رسید...».
اگر زن لوط از اهل بیت نبود، چرا قرآن استثناء کرده است؟!.
[۳٩٩] ص ۶۸٩.