روزهای پیشاور ردی بر کتاب شبهای پیشاور

فهرست کتاب

ادعای ۴۵- سنی‌ها شاهدند که تشیع از زمان رسول الله وجود داشت

ادعای ۴۵- سنی‌ها شاهدند که تشیع از زمان رسول الله وجود داشت

در این جا می‌خواهد روایتی آن هم از منابع اهل سنت شاهد بیاورد، مبنی بر اینکه کلمه و حزب شیعه از زمان رسول الله وجود داشت واین طور می‌نویسد:

حافظ ابو نعیم اصفهانی احمد بن عبدالله که از أجلۀ علماء عظام و محدثان فخام و محققان کرام شما می‌باشد و ابن خلدون در «وفیات الاعیان» تعریف او را کرده است که از اکابر حفاظ ثقات و اعلم محدثان است و مجلدات عشره، کتاب «حلیة الاولیاء» او از احسن کتاب‌هاست.

و صلاح الدین خلیل بن ابیک الصفدی در «وافی بالوفیات» دربارۀ او می‌گوید: تاج المحدثین است. حافظ ابو نعیم که امام در علم و زهد و دیانت بود و در نقل و فهم روایات و قوۀ حفظ و درایت مقام اعلا داشت و از مصنفات بسیار زیبای او ده جلد «حلية اولياء»می‌باشد که علاوه بر احادیث بخاری و مسلم، احادیث بسیاری نقل نموده است که گویی به گوش خود شنیده است.

و محمد بن عبدالله الخطیب در «رجال مشکوه المصابيح»در تعریف او می‌گوید:

هو من مشايخ الحديث الثقاة المعمول بحديثهم المرجوع الی قولهم کبير القدر وله من العمرست وتسعون سنة.خلاصه یک چنین عالم حافظ و محدث نود و شش ساله‌ای که محل وثوق و مفخر علمای شماست در کتاب معتبرش «حلية الاولياء»روایت می‌کند به اسناد خودش از ابن عباس (حبرامت) که چون نازل شد آیۀ ۶ از... [۵۳].

جواب ما:

آیا حقه بازی او را می‌بینید به جای اینکه از سند حدیث تعریف کند از نویسنده‌ای که کتاب حدیث را نوشته است، ستایش می‌نماید. حافظ ابو نعیم اصفهانی که هیچ، امام احمد حنبل یا امام یکی از مذاهب اهل سنت هم که باشد، باز سنی‌ها خوب بودن او را دلیل بر این نمی‌دانند که هرچه حدیث در مسند احمد آمده است، قبول کنند.

آیا داعی این حقیقت پیش پا افتاده را نمی‌داند؟ می‌داند خوب هم می‌داند اما قصد او حقه بازی است. کتاب شب‌های پیشاور را با همین نیت پلید نوشته است.

حالا ببینیم چه حدیثی از او نقل کرده است.

می‌گوید: آیۀ ٧ از سورۀ ٩۸ (البینة) که نازل شد:

﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ أُوْلَٰٓئِكَ هُمۡ خَيۡرُ ٱلۡبَرِيَّةِ٧[البينة: ٧]

«کسانی که ایمان آورده وعمل صالح کرده‌اند، بهترین مردمانند».

﴿جَزَآؤُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتُ عَدۡنٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۖ رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُۚ ذَٰلِكَ لِمَنۡ خَشِيَ رَبَّهُۥ٨[البينة: ۸]

«پاداش آنان نزد پروردگارشان باغ‌های همیشگی است که از زیر آن، نهرها روان است و جاودانه در آن می‌مانند، خدا از آنان خشنود است و [آنان نیز] از او خشنودند؛ این برای کسی است که از پروردگارش بترسد».

حضرت محمد به علی فرمودند: «يا علي، هو انت وشيعتك تاني انت وشيعتك يوم القيمه راضيين مرضين».

یعنی: «یا علی، مراد از خیر البریه در آیۀ شریفه تویی و شیعیان تو. روز قیامت تو و شیعیان تو می‌آیند در حالی که خداوند از شما راضی است و شما هم از خداوند راضی و خشنود هستید».

قال علي: فقال رسول اللهص: «وإنك شيعتك في الجنة».

علی گفت: از رسول الله شنیدم که فرمود: ای علی، تو و دوستدارانت در بهشت هستید

جواب ما:

ای داعی شیاد، ای رافضی، این دروغ و حقۀ دایم توست که حدیث را از کتب غلط نقل می‌کنی بدون آنکه خسته شوی. همه این احادیث دروغ است.

[۵۳] ص ۱۵۵.