ادعای ۲۱۳- اگر مسلمان بی‌توبه از دنیا برود و محبّ علی باشد، خداوند او را عفو می‌نماید
اما در سیئات و صغائر اعمال، اگر بی‌توبه از دنیا برود و محب علی باشد، خداوند او را عفو نماید و به مجازات عقبات بعدالموت نمی‌رساند و جحیم و جهنم نمی‌بیند و او را داخل بهشت می‌نمایند چنان‌که فرمود:
﴿وَنُدۡخِلۡكُم مُّدۡخَلٗا كَرِيمٗا٣١﴾[النساء: ۳۱] [۲۶۴].
جواب ما:
حتی صغایر ذنوب با حب علی پاک نمی‌شود! الله شرط پاک کردن آن‌ها را در دوری از گناهان کبیره قرار داده است. اگر حرف شما درست باشد، پس این آیه را برای چه آورده است؟ چرا حرف مهمتری را نگفته؟ چرا آیه نیامده است که اگر حب علی را داشته باشید، گناهان کوچکتان را می‌بخشم؟ آیا این قرآن برای اعلام خبر‌های مهم نازل شده است یا خبر‌های غیر مهم؟.
و می‌گوید:
شیعه در اول تکلیف و سن بلوغ، بعد از معرفت خدا و پیغمبر باید معنای تشیع را بفهمد. بفهمد که علی مرتکب کبائر و صغائر نگردیده بلکه عمل مکروهی هم از او صادر نشده است. پس سعی و کوشش می‌کند مانند مولای خود متصف به صفات حمیده گردد و از اخلاق و عادات رذیله دوری نماید و چون قوۀ عصمت را که مخصوص مقام نبوت و امامت است، ندارد و به تمام معنی، علی شدن کار مشکلی است؛ حتی محال! پس سعی می‌نماید دست کم مرتکب کبائر نشود و اصرار بر صغائر هم ننماید تا محبوب علی گردد و نامش در زمرۀ شیعیان ثبت گردد.
جواب ما:
چرا حدیثی نیامده است که حُبّ محمد، حسنه‌ای است که هیچ گناهی به آن ضرر نمی‌رساند. حتی حب الله هم به تنهایی برای ما فایده‌ای ندارد! این هم دلیل:
﴿قُلۡ إِن كُنتُمۡ تُحِبُّونَ ٱللَّهَ فَٱتَّبِعُونِي يُحۡبِبۡكُمُ ٱللَّهُ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ٣١﴾[آل عمران: ۳۱]
«ای محمد، به آن‌ها بگو: اگر الله را دوست دارید پس... پس چی؟ پس گناه به شما ضرر نمی‌زند؟! نه! می‌فرماید: اگر الله را دوست دارید، پس از من پیروی کنید تا الله نیز، شما را دوست داشته باشد…».
جایی که حب الله فایده نمی‌رساند، مگر به شرطش. حب علی دیگر چیست؟! که شما حدیث می‌آورید:
((حب علی عمل نیکی است که با آن هیچ گناهی به آدم ضرر نمی‌رساند و بغض علی گناهی است که با آن هیچ عمل نیکی نفع نمی‌رساند!!!!)).
[۲۶۴] ص ۵۲۶.